Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Οι εκλογές και το πρόσωπο του τέρατος

Οι εκλογές και το πρόσωπο του τέρατος


Εγώ και οι φίλοι μου δεν προσδοκούσαμε κάτι από αυτές τις εκλογές. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Το έχουμε πιστέψει πια ότι μέχρι να αρχίσει να στερεοποιείται αυτή η δαιμονισμένη ρευστότητα των καιρών πάντα έτσι θα συμβαίνει. Οι εκλογές ήρθαν πάλι για να συμβολίσουν την παρακμή, να την απεικονίσουν με χίλια χρώματα. Αυτά τα λεφούσια από υποψηφίους και ψηφοφόρους ευεπίφορους να ψηφίσουν τον ξάδερφο, τον κουμπάρο, τον φούρναρη και τον φαναρτζή της γειτονιάς, σ' αυτούς τους ρευστούς καιρούς του «anything goes» που μας έλαχε να ενηλικιωθούμε, αυτή η κατάντια είναι η παρακμή της μαζικής δημοκρατίας. Οι εκλογές δεν αφορούν κανέναν πια παρά μόνο τους υποψηφίους. Κι αν δεν ξεχειλώνονταν τα ψηφοδέλτια με ονόματα επί ονομάτων, η αποχή θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Δεν υπάρχει σοφή ψήφος στις εκλογές. Δεν υπάρχει σοφός λαός. Μπροστά στην κάλπη υπάρχει μονάχα  φοβισμένος σύγχρονος άνθρωπος. Ο αμόρφωτος, ο απαίδευτος, που δεν έχει θητεύσει σε κείμενα και διαλόγους, σε φιλίες και έρωτες και στην κάλπη αισθάνεται ότι βρίσκεται μπροστά στον καθρέφτη του. Το χειρότερο είναι ότι οι πολίτες της κουρασμένης δημοκρατίας μας μου φαίνονται έτοιμοι σήμερα να δεχτούν ακόμα και την κατάργηση των εκλογών και τον διορισμό αντιπροσώπων με ένα προεδρικό διάταγμα και όποιον άλλο ολοκληρωτισμό μπορεί να φανταστεί κανείς.

Ωστόσο οι φίλοι μου κι εγώ πήγαμε να ψηφίσουμε. Επηρεασμένοι από μια προ-μετανεωτερική, ντεμοντέ ιδέα ότι αν δεν πας να ψηφίσεις ενισχύεις το τέρας. Και πήγαμε χωρίς πίστη και χαρά, με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον». Εμείς οι Αθηναίοι είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε 7 «αριστερά», κατά την αυτοπαρουσίαση τους, ψηφοδέλτια. Είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο σταλινισμό και την καταστροφή του ορθού λόγου (Παφίλης), στη σχιζοφρενική κατάθλιψη (Αλαβάνος), την μαγκιόρικη ποδοσφαιρική Αριστερά (Ψαριανός), την τηλεοπτική και ακαλαίσθητη Αριστερά (Μητρόπουλος), τη light οικολογία των θολών νερών (Διάκος), τη φαντασιωνόμενη επαναστάσεις και γραφική εξωκοινοβουλευτική Αριστερά (Χάγιος) και την κεντροαριστερά του ουίσκι και της αφέλειας (Δημαράς). Κάποιοι από μας διαλέξαμε με κρύα καρδιά να αφήσουμε τα πρόσωπα στην άκρη (γιατί αν δίναμε σημασία απλώς δεν θα ψηφίζαμε κανέναν) και να ψηφίσουμε κατάσταση και προοπτική σκεπτόμενοι μόνο το από που θα μπορούσε να έρθει το καινούργιο και ελπιδοφόρο. Από τη σύμπλευση ποιών δυνάμεων δηλαδή. Κάποιοι αποφασίσαμε να τιμωρήσουμε τους δικούς μας που είναι χίλια κομμάτια ενώ ο κόσμος τους θέλει ενωμένους.
Τελικά, ειπώθηκε βαρύγδουπα ότι ο μεγάλος νικητής των εκλογών είναι η αποχή. Και κάτι φιλαράκια που περνάμε καλά μαζί αλλά έχουν επαναστατικές φαντασιώσεις και φοράνε όμορφα μαύρα ρούχα έσπευσαν να πανηγυρίσουν. Όσοι πανηγυρίζουν με την αποχή θα τους καλούσα να κάνουν μια συγκέντρωση όλοι μαζί να γνωριστούν, να δούνε όλοι μαζί ποιοι είναι. Εύκολο είναι στην εποχή του blogging και των τέλειων μέσων. Γιατί δεν το τολμούν, για να καταλάβουμε όλοι τι εστί αποχή και πόσο απαίσια ανομοιογενές σύνολο συγκροτούν. Στην ενασχόληση με την πολιτική το κυρίαρχο αίσθημα είναι αυτό του συν-ανήκειν. Και το συν-ανήκειν στην αποχή είναι κοντά στο πρόσωπο του τέρατος. Όπως και το συν-ανήκειν άκριτα και τυφλά σε κόμματα που έχουν ξοφλήσει.

Πλέον οι Κυριακές των εκλογών είναι κι αυτές αδιάφορες και μελαγχολικές. Η γιορτή της δημοκρατίας αποπνέει την αύρα καταναγκαστικού εορτασμού συμβιβασμένου ζεύγους. Κανείς δεν εκπροσωπεί κανέναν και όλοι επιβιώνουν σε ένα σκηνικό παραλυμένο, ανίκανο να συντηρήσει τον εαυτό του που απλώς υπάρχει γιατί απλώς δεν μπορεί… να μην υπάρχει τίποτα. Βαρεθήκαμε να περιμένουμε το παρατεταμένο τέλος της Μεταπολίτευσης και την...αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.
  
Οι μόνοι που δικαιούνται να πανηγυρίζουν σ’ αυτές τις εκλογές είναι το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή. Κάποιοι ξεσκονίζουν τα σφυροδρέπανα χωρίς να ενοχλούνται από τη διαστροφή της ιστορίας και τον ακαλαίσθητο πολιτικό λόγο που εκπέμπει αυτό το ανιστορικό κόμμα. Με τη Χρυσή Αυγή να παίρνει 5% στο Δήμο της Αθήνας, απενοχοποιείται εντελώς και η ψήφος στον ΛΑΟΣ και το πολιτικό σκηνικό μετατοπίζεται προς τα δεξιά. Και τα μαντάτα που θα έρθουν τις επόμενες μέρες θα δείχνουν και την ηλικιακή σύνθεση του τέρατος. Και εκεί θα δούμε τη διείσδυση του τέρατος στις νεότερες γενιές. Ρωτήστε να μάθετε τι γίνεται στα Λύκεια; Ρωτήστε τι παίζει στο 16ο Λύκειο στους Αμπελόκηπους. Εμείς που είμαστε καθημερινά στα σχολεία το ξέραμε από καιρό. Το βλέπαμε να έρχεται. Και χάναμε τις μάχες από έναν εχθρό ασύλληπτης βλακείας. Πριν λίγες μέρες σε Λύκειο του Πειραιά, στο δεύτερο μου κιόλας μάθημα, δέχτηκα λεκτική επίθεση από 7-8 μαθητές ενός τμήματος Γ' Λυκείου καθώς στο μάθημα της Ιστορίας προσπαθούσα να τους εξηγήσω πως η έννοια "εθνικισμός", ενώ εμφανίζεται ιστορικά με θετικό πρόσημο τον 19ο αιώνα βγαλμένη από τις ιδέες του Ρομαντισμού και της Γαλλικής Επανάστασης και συνδεμένη με τη δημιουργία εθνών-κρατών, μετατρέπεται σταδιακά σε εφιάλτη, ιδίως από όταν αρχίζει να συμπορεύεται με τον ναζισμό και τον φασισμό. Στο συλλογικό πολιτικό φαντασιακό των πιτσιρικάδων ο Χρυσαυγίτης είναι ο επαναστάτης που πάει κόντρα στο σύστημα, βρίζει και παίρνει το νόμο στα χέρια του. Η Αριστερά για τον 18άρη είναι συστημική, συμβιβασμένη και προσκυνημένη σε όλες, μα όλες, τις εκδοχές της.

Κρίμα που δεν έχουμε καταλάβει ακόμη τι εποχή βιώνουμε. Το τέρας που χρόνια τώρα δουλεύει υπογείως, σήμερα βγαίνει στην επιφάνεια και μπαστακώνεται στις σύγχρονες κοινωνίες. Το τέρας έχει όνομα και λέγεται φασισμός. Φασισμός αισχίστου είδους που δεν ζητάει μόνο να φύγουν οι ξένοι από την Ελλάδα αλλά ζητάει με καδρόνια και ελληνικές σημαίες κομμένα κεφάλια μεταναστών και υποστηρικτών τους. Και το χειρότερο συναίσθημα βέβαια δεν είναι ότι βλέπουμε το πρόσωπο του τέρατος μπροστά μας. Το χειρότερο είναι η φοβία που έχουμε μήπως το έχουμε ήδη συνηθίσει.

Το αντιφασιστικό μέτωπο και όχι η οικονομική κρίση θα ενώσει πάλι την Αριστερά, όπως στο Μεσοπόλεμο. Όμως φοβάμαι πως θα είναι αργά. Μέχρι τότε ας αρχίσουμε να διαβάζουμε βιβλία και τα μηνύματα των καιρών. Γιατί τα μηνύματα των εκλογών είναι θολά και δεν διαβάζονται.



13 σχόλια:

  1. Θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές (ειδικά για την τρομαχτική άνοδο της Χρύσης Αυγής και του φασισμού γενικότερα) αλλά τα παραμαύρισες τα πράγματα(ειδικά το κομμάτι με τους απαίδευτους, αμόρφωτους, που δεν έχουν "θήτευσει" σε φιλίες, έρωτες κτλ με άγχωσε λίγο)

    Και κάτι άλλο! γιατί βρε σύντροφε η εξωκοινοβουλευτική αριστερά είναι γραφική και δεν είναι οι άλλες έξι(6) "Αριστερές προτάσεις"?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ με τα περισσότερα κι έζησα με το ίδιο ζόρι στην κάλπη μπρος. Ενηλικιώθηκα σε μια εποχή που το συμμετέχειν ήταν αυτονόητο.Τώρα πια είναι "ξεπερασμένο για πολλούς.

    Καλώς σε βρήκα λοιπόν "συνάδερφε"(μέσω του έτερου συναδέρφου Τουρνέ)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταρχάς καλώς όρισες στον κόσμο των πιξελ, παρ'ολίγον συνάδελφε.
    Κατα δεύτερον, διαβάζεις κι εσύ Κωνσταντίνο Τζούμα; ;)
    Κατά τρίτον, όχι, δεν είχαμε έξι αριστερές προτάσεις: είχαμε 4 πασόκους (Σγουρός, Ψαριανός,Δημαράς, Μητρόπουλος), 1 Οικολόγο και δύο αριστερούς (θαρρώ) που δεν έχουν και πολλή επαφή με την πραγματικότητα, αλλά τι να κάνεις; Με ό,τι έχεις πορεύεσαι.
    Ειλικρινά, εγώ χαίρομαι για το ισχυρό ΚΚΕ κι ας μην το έχω ψηφίσει ποτέ μου. Κι όχι μόνο χαίρομαι, το βρίσκω και λογικό: είναι η μόνη αριστερή φωνή που έχει να πει κάτι βασισμένο σε ολοκληρωμένο και σαφές σκεπτικό και κυρίως που πράττει: κλείνει λιμάνια, κάνει πορείες, είναι παρούσα τελοσπάντων.
    Και αυτό βέβαια με λυπεί, γιατί θα ήθελα πιο φρέσκο λόγο πράττοντα, αλλά τι να κάνεις;

    Όσο για τα χρυσαύγουλα, θα συμφωνήσω μαζί σου. Και είναι όντως φρικαριστική αυτή η φάση στα σχολεία. Αυτά όμως τα παιδιά, πρέπει κάποιος να τους μιλήσει, να τους εξηγήσει. Αυτά τα παιδιά, δεν φταίνε: είναι τα μόνα που δεν φταίνε, αλλά μπορεί και να γίνουν δολοφόνοι.
    Σκέφτεσαι πόσο φριχτό είναι αυτό, πέρα από ιδεολογίες, σκοπιμότητες και πολιτικά παιχνιδάκια;
    Ντάξει, καληνύχτα σας (γενικώς). Δε μου αρέσει η καταστροφολογία και σιχαίνομαι τις κασσάνδρες. Αλλά ο πριν να μπει η ΧΑ στο δημοτικό συμβούλιο, ο φασισμός ήταν ήδη εδώ: στην κακή αισθητική της τηλεόρασης, στη δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας, στον ελληνάρα που γαμάει και όπου γουστάρει παρκάρει, στο γείτονα που πέταγε τα σκουπίδια του στο δρόμο. Ο φασισμός είναι το παιδί της αμορφωσιάς και της κακής αισθητικής.

    ΥΓ. Έχεις διαλέξει τέλειο φόντο και την αγαπημένη μου γραμματοσειρά! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε βρε, καλορίζικο! Εμένα πάντως με κουράζει πολύ το σκούρο φόντο με τα άσπρα γράμματα - αλλά μπορεί να φταίει κι η μυωπία μου...
    Όσο για τις εκλογές, με θλίβει απίστευτα που ενώ υπάρχει κόσμος που στρέφεται προς τ'αριστερά το μόνο που βρίσκει να ψηφίσει είναι το ΚΚΕ. Και δεν τους αδικώ καθόλου: το ΚΚΕ, όσο κι αν δεν είναι αυτό που εγώ θεωρώ Αριστερά, είναι το μόνο κόμμα που πείθει τον κόσμο ότι έχει μια συγκροτημένη, αριστερή πρόταση. Είναι θλιβερό που μετά από τόσες δεκατίες (τουλάχιστον απ'το '68) συζητήσεων και διεργασίων δεν έχει διαμορφωθεί μια άλλη Αριστερά που να μπορεί να σταθεί και να πείσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τουρνέ,
    αν πρόσεξες ο χαρακτηρισμός γραφική για την εξωκοινοβουλευτική είναι ο πιο τρυφερός σε σχέση με όσα γράφω για τις άλλες εκδοχές της Αριστεράς. Οπότε πάλι καλά να λες.

    Καλά, όχι ότι δεν είναι γραφικές και οι άλλες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ρενάτα,
    ευχαριστώ για την επίσκεψη στο καινούργιο μαγαζάκι ιδεών.
    Πάντως δεν μπορείς να πεις, έχουμε χάσει τ' αυγά και τα πασχάλια σχετικά με το τι είναι καλό και κακό ως πολιτική συμπεριφορά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κρότκαγια,
    καταρχάς καλώς σε βρίσκω αν και εγώ μάλλον σε γνωρίζω λίγο. Μην τρομάζεις δεν είμαι πράκτορας της ΕΥΠ, αναγνώστης σου είμαι.

    Κατα δεύτερον, ναι διαβάζω, αλλά κυρίως ακούω Τζούμα, έστω κι αν ο τύπος πολιτικά είναι ανύπαρκτος. Μου φτιάχνει όμως τη μέρα με τον αισθητισμό του. Ο πανωλεθρίαμβος είναι κατά τη γνώμη μου ένας θαυμάσιος νεολογισμός που αξίζει να καθιερωθεί ως λέξη, όπως η χαρμολύπη ή ο κλαυσίγελως..

    Τα σχόλια σου είναι εύστοχα. Ειδικά όταν μιλάς για τον φασισμό, ο λόγος σου ακτινοβολεί.

    Εκεί που τα χαλάμε είναι στο ΚΚΕ. Δεν μπορώ να δω ελπίδα στο κόμμα που αποκατέστησε τον Φλεβάρη στο Συνέδριό του τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη. Καταλαβαίνω τι λες για πορείες (αν και χωριστές) και απεργίες, αλλά επιτέλους ας πάψουμε να το χαϊδεύουμε ως δήθεν συνεπές, ενώ πρόκειται για ένα συντηρητικό, κοινωνικά συντηρητικό εννοώ, κόμμα με τον ολοκληρωτισμό στον πυρήνα της λειτουργίας του και της πρακτικής του. Μήπως δεν είναι και αυτό ένα υπόγειο φλέρτ με τον φασισμό;;

    Καλά είναι όταν λέμε τι θέλουμε να γκρεμίσουμε και πως. Αλλά δεν πρέπει να κοιτάμε τι θα χτίσουμε στη θέση του;;;Κατά τ' άλλα τα Αριστερά με καλύπτει πλήρως η φίλη Κ2, έτσι όμορφα και εύγλωττα που τα τοποθετεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κ2,
    καλως σε βρίσκω και συγνώμη για την κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας που σου έκανα σε κάποιο σημείο του κειμένου. Νομίζω ότι αυτό για τον "φαναρτζή της γειτονιάς" είναι περίπου δικό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητέ μου Πανωλεθρίαμβε, να ξεκινησω με κάτι όμορφο: ο Τζούμας, αν και πολιτικά ανύπαρκτος είναι από τα πιο όμορφα και ερωτικά φαινόμενα σε αυτή την αθλιότητα που επικρατεί, οπότε χαλάλι του η απολιτικ στάση του -καίτοι η αισθητική είναι πολιτική, κατ'εμέ, οπότε, αν το δεις έτσι, αποτελεί κι αυτός μια πολιτική παρουσία.

    Για να μην παρεξηγηθώ -εξού και η δευτερολογία-, δεν είμαι εγώ που θα κάνω το συνήγορο του ΚΚΕ, δεδομένου πως όσα λες είναι αληθινά καιοιρθώς του τα προσάπτεις.
    Πλην όμως, ισχύει πως ο μόνος πόλος που κινητοποιείται μετά την 5η Μαΐου είναι αυτός. Γιατί δυστυχώς, οι άλλοι είτε επιβεβαιώνουν τον Αΐνστάιν και την διάσπαση του ατόμου (για να μην πω και του πρωτονίου), είτε ομφαλοσκοπούν οραματιζόμενοι Μεγάλους Τιμονιέρηδες, Τρότσκηδες που δεν αυτοκτονήθηκαν και ανεμόμυλους.
    Η γραφική εξωκοινοβουλευτική πόσο αυθεντικό και πρωτοποριακό λόγο αρθρώνει; Χμμμ...

    Κατά συνέπεια, έχει ένα δίκιο ο κόσμος που επιβραβεύει το ΚΚΕ. Ποιον άλλο να επιβραβεύσει άλλωστε; Αφού αδυνατεί να κινητοποιηθεί και να δημιουργήσει μόνος του, ευνουχισμένος γαρ, κι αφού έχει πλήρως ενσωματώσει τη λογική της ανάθεσης, δεν έχει άλλη επιλογή από το να στραφεί προς το μη χείρον. Που δεν είναι βέλτιστον, αλλά είναι αυτό που έχουμε πρόχειρο.

    Όλη μαζί η αριστερά έφτασε σχεδόν το 30% στην Αττική. Βρείτε μου έναν τοίχο να χτυπήσω το κεφάλι μου, please!

    Και η κατακλείδα σου είναι εντελώς to the point. Σκέφτομαι μονάχα πως αφού έχουμε δοκιμάσει τα πάντα και οι έτοιμες συνταγές μας έχουν δυστυχώς αποτύχει, εξ ανάγκης αυτοσχεδιάζουμε. Βλέποντας και κάνοντας. Κι εχω στο μυαλό μου τη Λατινική Αμερική που είναι μια όαση στο θλιβερό τοπίο μας.

    Κουπέπι, κι εγώ μύωψ είμαι, αλλά μου αρέσει το φόντο. Αν ο φίλος μας ο Πανωλεθρίαμβος αρχίσει να αραδιάζει κατεβατά, μπορεί να αλλάξω γνώμη! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχαχαχα... Είδες τι μου κάνεις με το σκούρο φόντο που σου λέω με κουράζει; Προσπαθούσα να διαβάσω γρήγορα και δεν το πρόσεξα αυτό με τον φαναρτζή! Θα το πάρω προσωπικά, όχι γιατί μου τό'κλεψες, αλλά γιατί εγώ σοβαρά είπα ότι θα ψήφιζα τον συνεργειά μου (συνεργειάς ήταν, όχι φαναρτζής), και όντως τον ψήφισα! Και δεν ντρέπομαι καθόλου γι'αυτό. Ο άλλος συνδυασμός που θα μπορούσα να διαλέξω στον Δήμο μου είναι μάλλον χειρότερος απ'αυτόν με τον οποίο κατέβαινε ο συνεργειάς, κι επίσης όταν μιλάμε για αιρετές θέσεις στην αυτοδιοίκηση θεωρώ σοβαρό κριτήριο το ότι ο εν λογώ συνεργειάς είναι καλός στη δουλειά του κι έντιμος - δείχνει άνθρωπο φιλότιμο. Δυστυχώς όμως δεν βγαίνει, 50 ψήφους πήρε... :)
    Τώρα εσύ το άλλο να μου πεις: στην περιφέρεια Αττικής, στον δεύτερο γύρο, τι θα ψηφίσουμε; Τίποτα; Λευκό; Άκυρο; Αλλιώς τι; ΝΔ για να μη φάνει ότι επιδοκίμαζουμε το ΠΑΣΟΚ; ΠΑΣΟΚ για να μη βγει ο ανεκδιήγητος Κικίλιας; Να βάλω στον φάκελο σοκολατάκια (καλύτερα μέντες after eight που είναι πλακουτσωτές και θα χωράνε) να τα φάει η εφορευτική επιτροπή στην υγειά μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. k2,
    εγώ πάντως σκέφτομαι να ρίξω μέσα μια βεβαίωση αποδοχών και αντίγραφα πτυχίων, σπουδών κ.λ.π. Να σου πω, αν υπήρχε ένα σοβαρό διακύβευμα, όπως στην Αθήνα που ΠΡΕΠΕΙ να χάσει ο Κακλαμάνης θα έπαιρνα θέση. Τώρα θα αφήσω τη φαντασία μου να με καθοδηγήσει για το τι θα ρίξω, ως άκυρο βέβαια, στην κάλπη..
    Ε τώρα αυτό για τον φαναρτζή και την πολιτική είναι αυτό που λέμε κάποια αγοράκια απογοητευμένα από τα έξυπνα κοριτσάκια, μακάρι να είχα σχέση με μια κομμώτρια ας πούμε που να μη σκέφτεται και πολύ...Μέχρι που λίγο μετά το ξανασκέφτεσαι ωριμότερα..Συμπαθέστατες κατά τ' άλλα οι κομμώτριες και ενίοτε διαβασμένες. Τόση σχέση θα έχει και ο συνεργειάς με την πολιτική βέβαια. Πω,πω γίνομαι κακός..Τι στερεότυπα είναι αυτά. Τι ένστικτα σου ξυπνάει το bloging...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τώρα μου έδωσες ιδέα: μπορεί να ρίξω κάνα γραμματόσημο εξωτικής/τριτοκοσμικής χώρας (έχω πολλά απ'την Γκάνα), υπονοώντας ότι εκεί θα μεταναστεύσω. :)
    Τον παραλληλισμό σου με την κομμώτρια τον βρίσκω λίγο άκυρο. Στο κάτω-κάτω, αν δεν μπορείς να επιλέξεις μεταξύ κομμώτριας και "διανοούμενης", μπορείς να μείνεις και χωρίς γκόμενα, δεν πειράζει. Αντιθέτως, στις εκλογές πιστεύω ότι το άκυρο είναι η απολύτως τελευταία επιλογή, που καλό είναι να αποφεύγεται, αν γίνεται. Άσε δε που η επιλογή μου δεν ήταν μεταξύ του συνδυασμού στον οποίο συμμετείχε ο συνεργειάς και ενός συνδυασμού που να με ικανοποιεί 100%. Ας κατέβαινε ένας συνδυασμός της προκοπής, και θα τον προτιμούσα.
    Όσο για το αν οι κομμώτριες ή ο συνεργείας μου καταλαβαίνουν από πολιτική... Πράγματι, αυτά τα ένστικτα τα ξυπνάει το μπλογκινγκ. :) Μάλλον πιο ψύχραιμα θα συμφωνήσεις κι εσύ ότι δεν είναι το επάγγελμα που καθορίζει ποιος καταλαβαίνει από πολιτική και ποιος όχι. Τι δηλαδή, οι κομμώτριες, οι φαναρτζήδες, οι οπτικοί κι οι τραπεζικοί (τυχαία παραδείγματα) δεν καταλαβαίνουν από πολιτική, ενώ οι δικηγόροι, οι λογιστές, οι οικοδόμοι κι οι εστιάτορες (πάλι τυχαία παραδείγματα :)) καταλαβαίνουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Πράγματι, αυτά τα ένστικτα τα ξυπνάει το μπλογκινγκ."

    Ως κατ'εξοχήν ελιτίστρια, θαρρώ πως ο ελιτισμός είναι ένα χαρακτηριστικό που έχεις ή δεν έχεις, μην κατηγορείτε το βλόγιν! :)

    Κουπέπι, λες πως το άκυρο πρέπει να αποφεύγεται: εξαιτίας του εκλογικού νόμου ή γενικά, σαν στάση; Γιατί ο εκλογικός νόμος συμψηφίζει άκυρα και λευκά, όχι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή