 |
| Πικάσο φυσικά... |
Πριν λίγες ώρες, στην πόλη μου, παραδόθηκε δεμένος χειροπόδαρα και ο τελευταίος αντάρτης. Πριν λίγες ώρες, στην πόλη μου, έπεσε το τελευταίο οχυρό, ό, τι μας είχε απομείνει από τη λαίλαπα της κρίσης. Ο τελευταίος που αρνήθηκε να συμβιβαστεί με τις επιταγές της Δύσης, του ΔΝΤ και της τρόικα. Το τελευταίο μας αποκούμπι. Ό, τι μας απέμεινε στην Ελλάδα σε θησαυρό: Ο ήλιος και ο καιρός. Ο εκτυφλωτικά μεταφυσικός ελληνικός ήλιος μας αποχαιρέτησε κι αυτός δίνοντας τη θέση του στον επελαύνοντα Χειμώνα.
Μετά τον Ντομινίκ Στρος Καν προχθές και τον Όλι Ρεν χθες, σήμερα επισκέφτηκε την πόλη μου ως κατακτητής και επίσης με πολλή ειρωνεία, ο κύριος Χειμώνας. Τον περιμέναμε μέρες και όσο δεν ερχόταν μας μπαίνανε ιδέες. Λες να μην περάσει καθόλου από τα μέρη μας φέτος; Μα σήμερα μας ξεγέλασε. Πηγαίνοντας το πρωί στη δουλειά έβλεπες το θερμόμετρο στους 22 και έλεγες πάλι μας την έκανε ο παιχνιδιάρης.
Όμως ο Χειμώνας ήρθε και φέτος και αύριο θα ανατείλει πάλι κρυφά ο ήλιος. Συναντηθήκαμε τρεις φορές σήμερα. Τον συνάντησα στην ομπρέλα που κρατούσε το προνοητικό πρωτάκι του Α3 το πρωί, τον συνάντησα στις μπότες των γυναικών στο μετρό (όλες φορούσαν μπότες, φαντάζομαι πόσο το περίμεναν), τον συνάντησα στην έξοδο της Αττικής Οδού κοιτώντας τον ουρανό. Τα πουλιά φεύγανε τρομαγμένα για το Νότο σαν μεγάλες αλήτικες παρέες. Ύστερα τα μάτια μας πήραν το γνώριμο γκρίζο και η νύχτα ήρθε λίγο πιο νωρίς από χθες.
Τον περιμέναμε με ανυπομονησία τον Χειμώνα. Θέλαμε κάτι να αλλάξει στο σκηνικό μας. Κι αφού δεν μπορέσαμε να κάνουμε εμείς τις αλλαγές, η φετινή εναλλαγή του Χειμώνα γέννησε για πρώτη φορά μια ελπίδα. Ο Χειμώνας φέτος εμφανίστηκε ως Άνοιξη.
Αθήνα, Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 00:15, θερμοκρασία 7 βαθμοί.
