Εν μέσω εγκεφαλικών νεφών

Γύρισα απόψε στη βροχερή Αθήνα/έκανα αμέσως ένα μπάνιο, να αποβάλλω τη μυρωδιά της υπαίθρου/το πρωί η γιαγιά έφτιαχνε τηγανίτες/άσε που τρεις μέρες κοίταγα κατάματα τη φωτιά στο τζάκι/έριχνα ξύλα ξαπλωμένος στη θέση του παππού/οπότε καταλαβαίνεις τι άρωμα πότισε ρούχα και κορμί/μιλούσα ακατάληπτα με την Ευγενία, τη μικρή ανιψιά μου 4 ετών/που ήθελε να μου σπάσει το κεφάλι με ένα πλαστικό μπουκάλι. Δύσκολη η επικοινωνία με την Ευγενία…Κατέβασα μεγάλες ποσότητες τσίπουρο/στο καφενείο οι Αθηναίοι κάναμε σαματά/τα γερόντια στα διπλανά τραπέζια μας κοιτούσαν αμίλητα/σαν να έβλεπαν τηλεόραση κοιτούσαν τα εκφραστικά μας στόματα/τρομαγμένοι μου φάνηκαν/ήθελα να τους βάλω στην παρέα/ήθελα να τραβηχτώ και να μου μιλήσουν για τη μοναξιά τους/μπας και γιατρέψω μια στάλα τη δική μου/αλλά η παρέα είχε ρέντα/δεν ξέρω γιατί αλλά δεν με αφήσαν σε χλωρό κλαρί/σαν να θέλαν να τους αφηγηθώ όλη την ιστορία του κόσμου, της ζωής μου, της Ελλάδας/σε ένα μόνο βράδυ. Με κάθε καινούργιο ποτήρι ερχόταν και μια καινούργια ιδέα/για την ανάπτυξη στο απομακρυσμένο χωριό μας/σε κάθε θολή ματιά τριγύρω ξεσπούσε μια καταιγίδα από σκέψεις/ένα τραγούδι των Portishead κλωθογύριζε στο μυαλό μου/στα κενά διαστήματα της σιωπής μου/έξω το σκηνικό σκληρό/τα δέντρα γυμνά/μόνο στο χωριό καταλαβαίνεις τις αλλαγές των εποχών/σύννεφα χαμηλά/η καμπάνα χτύπησε πένθιμα την Πρωτοχρονιά στο απέναντι χωριό/μπαμ μπουμ οι κυνηγοί/το τελευταίο κοτσύφι αυτοκτόνησε στον Αχέροντα/ελαφρώς λάσπη παντού/αν και δεν έβρεχε/καθαρός κρύος αέρας/δέκα γάτες στην αυλή μονίμως πεινασμένες/ήθελα να διαβάσω για το διδακτορικό/αλλά έπιασα το Παρίσι Blues του Μωρίς Αττιά και βυθίστηκα μέσα στις περιπέτειες του επιθεωρητή Πάκο ντε Μούρθια/εκεί/στο σκοτεινό χωριό μου/στις όχθες του Αχέροντα/στις εκβολές του κόσμου. Και τώρα/πιεσμένος από παντού/χαρτιά και βιβλία φορτωμένο το γραφείο μου/ατέλειωτες εκκρεμότητες/μια ζωή τελευταία σε γενική εκκρεμότητα/άνθρωποι που περιμένουν να τους μιλήσω/άνθρωποι που περιμένω να μου μιλήσουν/κι εν μέσω εγκεφαλικών νεφών/ιδού το κείμενο που έβγαλαν απνευστί τα χέρια μου/ένας λελογισμένος παραλογισμός/είκοσι λεπτά απόδρασης από σημειώσεις και υποσημειώσεις/από παραπομπές και ερωτήσεις/από κριτικές δοκιμές και απόπειρες να εξηγήσω/την ώρα που όλα δείχνουν ότι δεν θα πάρουμε ποτέ τις απαντήσεις που ζητάμε στα πιο εναγώνια ερωτήματά μας.